Θέλω καιρό να γράψω για αυτή τη θεατρική παράσταση. Με τον κορωνοϊό είχαμε φυσικά να πάμε θέατρο πάρα πολύ καιρό και κάποια στιγμή το πήραμε απόφαση. Το κακό είναι, ότι όταν έχεις πολύ καιρό να κάνεις κάτι σε συνδυασμό με το γεγονός, ότι σπάνια βγαίνεις χωρίς τα παιδιά, τότε οι προσδοκίες είναι πολύ μεγάλες. Δηλαδή, εγώ ήθελα πολύ να πάω ένα θέατρο, αλλά ήθελα πραγματικά να δω μια αξιόλογη παράσταση. Μια μέτρια παράσταση ήξερα, ότι θα με χαλούσε. Ήθελα να βγω ενθουσιασμένη, να έχω απολαύσει αυτή την εμπειρία και να μην έχω καταλάβει πότε πέρασε η ώρα.
Έτσι, ακριβώς, έγινε με τον “Τυχαίο Θάνατο ενός αναρχικού” του Ντάριο Φο. Το Δεκέμβριο του 1969 μια βομβιστική επίθεση στην Αγροτική Τράπεζα στην Πιάτσα Φοντάνα του Μιλάνο κοστίζει τη ζωή σε 17 ανθρώπους και τραυματίζει άλλους 88. Ως ύποπτος, μεταξύ άλλων, για την επίθεση συλλαμβάνεται ο εργάτης των σιδηροδρόμων Τζουζέπε Πινέλλι και οδηγείται για ανάκριση στην Αστυνομική Διεύθυνση της πόλης. Στην εκπνοή των 48 ωρών κράτησης του, ο Πινέλλι εκπαραθυρώνεται από τον τέταρτο όροφο του κτηρίου και, λίγο αργότερα, υποκύπτει στα τραύματα του. Η επίσημη εκδοχή κάνει λόγο για αυτοκτονία αλλά, όπως όλα δείχνουν, η αστυνομική βία τον έχει σπρώξει στο κενό. Πρόκειται για αληθινά γεγονότα που κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την υπόθεση. Στον απόηχο της δολοφονίας Πινέλλι, ο Ντάριο Φο φαντάζεται έναν «πτυχιούχο» τρελό να μπαίνει ως ανακρινόμενος στην αστυνομική διεύθυνση του Μιλάνου και να αντιστρέφει τους όρους: Να γίνεται από “θύμα”, θύτης. Υποδυόμενος έναν υψηλόβαθμο ανακριτή επιτυγχάνει να εκθέσει τους βάρβαρους υπαλλήλους της Ασφάλειας. Κι από δυνάστες και βασανιστές να τους μετατρέψει σε μικρά φοβισμένα ανθρωπάκια που παραδέχονται το φοβερό έγκλημα τους.
Ο Πάνος Βλάχος ήταν μια αποκάλυψη. Μου ήταν πάντα συμπαθής, αλλά μέχρι εκεί. Δεν θα περίμενα ποτέ τέτοια ερμηνεία. Ο Πάνος Βλάχος παίζει, τραγουδάει, τρέχει πέρα-δώθε, πάνω-κάτω, μεταμφιέζεται, μιμείται, γράφει στίχους, ραπάρει. Όλοι, όμως, οι ηθοποιοί ήταν ένας κι ένας. “Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού” δε ξεκινάει και τελειώνει στον Πάνο Βλάχο, πλαισιώνεται από ηθοποιούς με μοναδικές ερμηνείες.
Η ζωντανή μουσική, επίσης, ντύνει μοναδικά την παράσταση και προσθέτει στο τελικό αποτέλεσμα. Σε σύμπνοια με την σατιρικότητα του κειμένου, έρχονται και οι οξυδερκείς στίχοι των τραγουδιών που υπογράφει ο πρωταγωνιστής της, Πάνος Βλάχος.
Πρόκειται για μια θεότρελη, καυστική πολιτική σάτιρα που παίρνει, χωρίς περιστροφές, θέση κατά της κατάχρησης της εξουσίας με σαφείς αναφορές σε δικά μας θέματα της επικαιρότητας.
Αυτό που λέω από τότε που είδα την παράσταση…αν σου αρέσει το θέατρο, μη τη χάσεις! ❤️
pinkvibes.gr 