Πέρασε σχεδόν ένας χρόνος από την τελευταία φορά…. Ούτε που το κατάλαβα εννοείται! Ο χρόνος κάθε χρόνο περνάει όλο και πιο γρήγορα…
Αλλά κάτι με έπιασε τις προάλλες, θυμήθηκα όταν το πρώτο ξεκίνησα και αποφάσισα να ανανεώσω την συνδρομή στο worldpress 😁
Αναρωτιέμαι ακόμα βέβαια αν θα βρίσκω χρόνο, ανάμεσα στα άλλα 100 πράγματα που πρέπει να κάνω και αν απλά αυτό τώρα είναι ένα post και το επόμενο θα είναι ευχές για καλό Πάσχα. Θα δείξει.
Τι έχει αλλάξει αυτόν τον χρόνο; Αρκετά πράγματα… ένα από αυτά είναι ότι πλέον έχω μια κόρη πρώτη γυμνασίου και πίστεψέ με είναι πολύ διαφορετικό από το να έχεις μια κόρη που πάει έκτη δημοτικού. Άσε που δεν μπορώ να γράφω ελεύθερα πια γιατί έχει και Instagram πια η κόρη και φυσικά θα βλέπει ότι ανεβάζω. Άρα, πέφτει μια λογοκρισία….
Τώρα ετοιμαζόμαστε να πάμε στον αγώνα βόλεϋ της Νεφέλης και στη συνέχεια θέατρο! Έχω ακούσει πολύ καλά λόγια και ελπίζω να είναι καλή η παράσταση γιατί έχω πάρει και άλλα 7 άτομα στο λαιμό μου.
Το τελευταίο που είδαμε (πάλι μετά από δική μου πρόταση) ήταν πολύ ωραίο, αλλά πολύ βαρύ. Κλάψαμε πολύ. Εμένα μου αρέσει αυτό, γιατί αισθάνομαι ότι επιτεύχθηκε ο σκοπός του θεάτρου. Με άγγιξε βαθιά… Αλλά την επόμενη φορά πρέπει να κλείσω μια κωμωδία, να γελάσουμε και λίγο.
Εις το επανιδείν 😘
