Θέατρο Κνωσός: Μια Συναρπαστική Παράσταση

Θέατρο, σε μια παράσταση που είχα ακούσει τα καλύτερα, παίζεται για 3η χρονιά και γενικώς είναι sold out – Μια άλλη Θήβα.

Μπαίνοντας στο θέατρο Κνωσός την προσοχή μας τραβάει το σκηνικό. Ένας χώρος περιφραγμένος με σύρματα ύψους 3 μέτρων, όπως ορίζουν οι κανόνες ασφαλείας μιας φυλακής, Μέσα ένας πάγκος και μια μπασκέτα θυμίζουν μικρό γήπεδο. Ο Δημήτρης Καπουράνης είναι ήδη στη σκηνή με μια μπάλα στο χέρι, κάνει προπόνηση και ρίχνει σουτάκια. Είναι ένας πατροκτόνος καταδικασμένος σε ισόβια και πηγαίνει κάθε μέρα να παίξει μπάσκετ, για να μην ατροφήσει το σώμα του στο μικρό κελί. Βρίσκουμε τις θέσεις μας χαζεύοντας τον ηθοποιό και περιμένουμε να χτυπήσει το κουδούνι. Κάτω στην πλατεία ο Θάνος Λέκκας, ένας συγγραφέας που θέλει να γράψει ένα θεατρικό έργο για την πατροκτονία, σχολιάζει τα καλάθια που μπαίνουν και μας προτρέπει να ενθαρρύνουμε τον ηθοποιό στην προσπάθειά του, σηκώνοντας τα χέρια και κάνοντας κύματα, σα να είμαστε στο γήπεδο. Εμείς ακολουθούμε και κάπως έτσι ένα ολόκληρο θέατρο μπαίνει μέσα στην πλοκή του έργου, πριν καν χτυπήσει το τρίτο κουδούνι.

Τα φώτα κλείνουν, η παράσταση αρχίζει και ο συγγραφέας συναντάει για πρώτη φορά τον πατροκτόνο, τον βασικό ήρωα του. Εκείνον που στάθηκε αφορμή να γράψει και να παρουσιάσει το έργο του. Τρεις χαρακτήρες ανθρώπων παιγμένοι από δύο ανθρώπους με τον Δημήτρη Καπουράνη να αλλάζει από νεαρός κατάδικος σε νεαρό ηθοποιό που πρέπει να ενσαρκώσει τον κατάδικο στο θέατρο. Δύσκολο εγχείρημα και εντυπωσιακό πώς από την μία στιγμή στην άλλη σηκώνοντας μόνο το φερμουάρ της ζακέτας του γίνεται πότε ο περιθωριακός πατροκτόνος και πότε ο ηθοποιός της παράστασης.  Άλλη φωνή,  άλλο σώμα,  άλλη στάση σε μερικά δευτερόλεπτα.

Προσωπικά, μου άρεσε πολύ, ένιωθα γεμάτη όταν έφευγα από το θέατρο. Γι’ αυτό και ήταν μεγάλη έκπληξη για μένα, όταν κατάλαβα, ότι δεν συμφωνούσε όλη η παρέα μαζί μου. Είμασταν 8 άτομα…σε κάποιους άρεσε πολύ, σε κάποιους άρεσε μεν αλλά…και υπήρχε και αυτός που δεν του άρεσε καθόλου! Και μάλλον αυτή είναι και η ομορφιά του θεάτρου. Έτσι, μας δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε περισσότερο για την παράσταση και πώς την βίωσε ο καθένας. Όλοι συμφωνήσαμε, όμως, στην συγκλονιστική ερμηνεία του Δημήτρη Καπουράνη και στην εναλλαγή των ρόλων.