Eurovision – μια «ρετρό» συνήθεια 🎶🎤

Αύριο είναι βραδιά Eurovision.

Ακόμα κι αν δεν ασχολείσαι με τη συγκεκριμένη διοργάνωση, κάτι θα έχεις ακούσει αυτές τις ημέρες. Όπως στα περισσότερα πράγματα, υπάρχουν φανατικοί υποστηρικτές και ορκισμένοι εχθροί! Για μένα η eurovision ίσως είναι μια συνήθεια, μια συνήθεια που χάνεται στα βάθη των φοιτητικών μου χρόνων, άρα κατά συνέπεια μου φέρνει γλυκές αναμνήσεις. Τότε, λοιπόν, την ζούσαμε στο μεδούλι την eurovision! Περιμέναμε την πρωτιά με τον Σάκη που δεν ήρθε, δικαιωθήκαμε με την Παπαρίζου, εκνευριστήκαμε αλλά και γελάσαμε πολύ με το αξέχαστο S.A.G.A.P.O και το μάτι που έκλεινε ο Ρακιντζής. Εκείνη την εποχή παρακολουθούσαμε την εκδήλωση αυτή με ενδιαφέρον, γνωρίζαμε όλες τις συμμετοχές και φυσικά, μαζευόμασταν σε ένα σπίτι για να υπάρχει κοινό και να σχολιάζουμε τα όσα βλέπαμε. Ήταν μια ωραία βραδιά, στην οποία συμμετείχαν και φίλοι που δεν τους ενδιέφερε τόσο το θέμα. Η παρέα όμως και η όλη διαδικασία εκείνης της βραδιάς είχε ένα ενδιαφέρον. Ακόμα και για αυτούς. Πάντα υπήρχαν οι ακραίες εμφανίσεις που καμιά φορά κέρδιζαν κιόλας ή πήγαιναν πάρα πολύ καλά. Πάντα οι χώρες ψήφιζαν και ψηφίζουν με βάση την πολιτική. Περιμένουμε το 10αρι της Κύπρου και συνήθως ακούγονται γιουχαρίσματα, ενώ το ίδιο κάνουν όλες οι χώρες. Θα μου πεις είναι δίκαιο αυτό; Έχει νόημα έτσι να γίνεται αυτός ο διαγωνισμός; Όχι, δεν έχει, αλλά έτσι ήταν και έτσι θα είναι.

Μετά, λοιπόν, από αυτά τα χρόνια της ακμής της eurovision (στη δική μου ζωή έστω), έρχομαι στο σήμερα. Μέχρι την Τρίτη δεν ήξερα καν, ότι είχαμε ημιτελικό, ούτε είχα ακούσει το τραγούδι μας. Τυχαία το είδα στα social το βράδυ και κατάλαβα, ότι έφτασε πάλι αυτή η εποχή του χρόνου. Δε θα σχολιάσω για το τραγούδι μας, αν μου αρέσει ή όχι (εξάλλου, δεν είμαι και ο ειδικός), ούτε το ότι ο νικητής είναι σχεδόν βέβαιος. Ναι, ζούμε δύσκολες εποχές, έχουμε πολύ σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Η eurovision, όμως, δεν είναι αυτή αυτή που θα τα λύσει ούτε που θα τα εντείνει. Όπως συνεχίζουμε τη ζωή μας με όλα τα υπόλοιπα, και ας γίνεται πόλεμος, έτσι συνεχίζει και η eurovision που στην τελική προσφέρει κάποια διασκέδαση σε κάποιους και δουλειά σε πολλούς περισσότερους. Αύριο, όπως είθισται τα τελευταία χρόνια, θα δω τη eurovision με καλή παρέα, για να διασκεδάσουμε, να σχολιάσουμε τις εμφανίσεις των χωρών στη μνήμη ίσως των παλιότερων χρόνων. Αισθάνομαι πιο πολύ αυτή τη συνήθεια σαν “ρετρό” που όμως ακόμα την αγαπάω, περνάω ωραία κάθε χρόνο και τη διατηρώ! ❤